Ere-Zilveren Nipkowschijf 1985 |
In 1974 en in 1977 kregen Kees van Kooten en Wim de Bie de Zilveren Nipkow Schijf. Dat ze deze felbegeerde prijs van de televisiecritici na drie jaar alweer voor de tweede keer kregen, was tamelijk bijzonder en in ieder geval uniek, maar nu ook weer niet zoveel gekker dan het feit dat zij de Nipkow Schijf in 1975 en 1976 niet gekregen hadden. Aan hun programma's lag dat niet. Iedere keer weer waren ze bij de nominaties, waaruit, na discussie, tenslotte de winnaar te voorschijn komt. |
"Nu weer eens een ander", zei men echter in 1975. |
En in 1976 zei men: "Ja, maar ze hebben hem twee jaar geleden al gehad". |
En in 1977 zei de jury: "Maar er zijn toch ook nog een heleboel andere goede programma's geweest!" |
"Maar geen betere", was toen het antwoord, en Koot en Bie kregen voor de tweede keer de Zilveren Nipkow Schijf. |
Daarmee wilden de critici hun hoge waardering uitdrukken voor de onverpoosde
creativiteit van het tweetal, en tegelijkertijd zag men het als een soort afkoopsom
voor de komende jaren. Want het ging maar door! Het Simplisties Verbond; tuinman Harkema; de inzamelingsactie voor Joey; De Naaimachine (parodie op het Theater van de Lach); mr. Onno van der Panne; de VPRO-ledenwerving met Wim Kan als Haagse ambtenaar; de Haagse vrije jongens Tedje van Es en F. Jacobse; de Tegenpartij; de Bewakers van de Kwaliteit; Cor van der Laak met zijn Cock en zijn zoon Ab; Ralph Ternauw en zijn vrouwtje Thea; de parodie op Bagwan; Manjana met lokale Haagse reclame; de terugkeer naar het ouderlijk huis in de oorlog; Kees en z'n hond Willem; Juinen; schatgraven bij Austerlitz; het Gala van het Gouden Hoofd; de Vieze Man; Walter de Rochebrune; Pamuk de Turkse gastarbeider; de broers G en Arie Temmes in de oorlog; lente in Parijs; de volwasseneversie van "Achterwerk in de kast"; Wim als de heer Van Bangen en Kees als minister Brinkman na de PC Hooftaffaire; enzovoort, enzovoort. |
Het hield maar niet op en het houdt maar niet op. Dus elke keer weer verschenen Van Kooten en De Bie op het nominatielijstje en elke keer nam iemand de taak op zich te roepen: "Maar ze hebben er al twee gehad en er is toch ook zoveel ander moois en goeds en opbeurends!". |
En dat was ook zo. |
Iedere winnaar van de Zilveren Nipkow Schijf na 1977 was een winnaar "in his own right". Maar toch, als nagel in onze doodkist, als een doorn in ons vlees, bleven Kees en Wim maar bezig Zilveren Nipkow Schijfprogramma's te maken. |
Dit jaar hebben de televisiecritici, het afhouden moe, daarom besloten een definitief einde te maken aan het dilemma en een definitieve eindprijs aan Van Kooten en De Bie toe te kennen die voor de rest van hun leven geldig is. |
Na enig gedelibereer werd besloten er de naam "Ere Nipkow Schijf" aan te verbinden en er een briljantje aan te hechten. Om het niet al te leuk en ingewikkeld te maken werd er van afgezien de schijf te voorzien van een groeibriljantje, dat elk jaar vergroot zou kunnen worden. |
We hebben er n schijf van gemaakt, om de onverbrekelijkheid van het duo nog eens te benadrukken. Maar we hebben tegelijkertijd de schijf doormidden laten zagen, want wie zijn wij om het duo te verbreken in een strijd op wiens schoorsteen om niet te spreken van de zitkuil deze kostbare onderscheiding mag prijken. Kees van Kooten en Wim de Bie krijgen dus ieder een helft. |
Beide helften hebben we voorzien van een briljantje. |
En dat moet genoeg zijn voor de eerstkomende twintig jaar. |
De jury bestond uit: Ton Oliemuller (Sijthof Pers), Ren de Cocq (Kluwers Couranten), Henk Langerak en Hans van Reijsen (beide Algemeen Dagblad), Ernie Tee (Skrien), Jan Zitman (Uitgeversmaatschappij Van der Loeff), Henk van Gelder (free lance, onder meer voor De Tijd en NRC), Nico Scheepmaker (eveneens free lance, onder meer voor Vrij Nederland en GPD), Walter van der Kooi (De Groene), Henk Vos (Brabant Pers), Frans Happel (Haagsche Courant), Jan Koesen (AUDETbladen), Ale van Dijk en Piet Kouter (Beide Het Vrije Volk) |
(Lees ook het dankwoord van Wim en Kees.) |
|