Olga Zuiderhoek is zo'n actrice die in het kleinste hoekje nog een lach weet te vinden. Ook in Wina zingt, waarin ze een overdramatische actreutel speelt die 's nachts na een voorstelling gedeprimeerd thuiskomt omdat het allemaal weer niks was. 'En volgend jaar de hoofdrol in Verschoven meubelen', roept ze op een huilerig toontje, dat dus prompt weer geestig is. Maar zelfs voor haar valt er dit keer weinig te halen, want het debuut van Kees van Kooten als toneelschrijver is een gammel gevalletje.   Wina is de centrale figuur in een stuk dat als een familiekomedie begint. Ze heeft een goeiig ogende echtgenoot (Kees Hulst) en drie uithuizige dochters, gespeeld door Nadja Hupscher, Rifka Lodeizen en Jara Lucieer op wier verzoek Van Kooten zijn 'a-muzikale komedie' heeft geschreven. Ze bewegen zich in een rommelig blijspel-interieurtje, dat later op onbeholpen wijze verandert in een archetypisch recital-decor. Want wat is er aan de hand? Wina besluit die hoofdrol in Verschoven meubelen terug te geven, en in plaats daarvan aan een tour de chant te beginnen. Hoewel ze absoluut niet kan zingen. Tussen vader, moeder en dochters zet Van Kooten ook een paar andere lijntjes uit. Zo vraagt Wina, voordat ze naar bed gaat, op zakelijke toon aan haar man of hij nog seks wil. Hij schudt zijn hoofd - nou, nee. 'Je bent jarig', zegt zij dan, 'daarom vroeg ik of je nog zin had.' Waarop hij weer: 'Ik wou er dit jaar niks aan doen.' En later zegt de jongste dochter, als het even over open relaties gaat: 'Een open relatie betekent dat alles wat ertoe doet, er aan de onderkant uitsodemietert.' Dat zijn veelbelovende aanzetjes.   Al gauw blijkt echter, dat alles doodloopt. In plaats van de rake dialogen, waarop ik had gehoopt, krijgen we vooral te zien hoe rampzalig die tour de chant verloopt: zo lelijk mogelijk, zoals haar rol voorschrijft, zingt Olga Zuiderhoek twee complete liedjes, waarna ze ook nog aan een derde nummer wil beginnen. Pas op dat moment wordt er een eind aan gemaakt, maar dan is het al te laat: de fut is eruit, het schamele script is niet meer te redden.   Geen wonder dat Kees Hulst er, als tegenspeler en regisseur, niet meer van weet te maken dan de stuurloze vertoning die Wina zingt is geworden. Ondanks het zichtbare enthousiasme van de drie actrices in de dochterrollen. En ondanks het feit dat de door Martin van Dijk gespeelde pianist doel treft met een paar doodnuchtere zinnetjes. Maar de schrijver heeft hem het kleinste rolletje gegeven.   Voorstelling: Wina zingt, van Kees van Kooten, door Hummelinck Stuurman Theaterproducties. Regie: Kees Hulst. Gezien: 26/10 in de Schouwburg, Leiden. Tournee t/m 1/2. Inl. 020-6164004 of www.hummelinckstuurman.nl

 

Terug naar Bibliografie