De cabaretgroep Cebrah, die met v.l.n.r. Joop van Keeken, Wim de Bie, Marjolein Kuysten, Kees van Kooten en Jan Hulsbergen voor het voetlicht trad.   Gisteravond was de grote zaal van Pulchri Studio geheel gevuld met een vriendelijk, klapgraag publiek, dat de jonge cabaretgroep Cebrah graag een handje reikte bij de eerste moeilijke schreden op het pad der kleinkunst. Vriendelijk was trouwens het hele karakter van deze avond.   De waardering voor het programma houdt onmiddellijk verband met welke status men auteur en uitvoerenden geeft. Wie het als scholierencabaret wil zien kan er zeker wel enige waardering voor opbrengen, want er vielen grappige uitschieters te waarderen in dit "Grapsgewijs" van oud-leerlingen van het Dalton-lyceum. Aan het niveau van het goede studentencabaret‚ waarmee wij de laatste jaren in ruime mate verwend zijn, is Cebrah nog net niet toe. Daarvoor schortte het te veel aan presentatie - de uitvoerenden hadden te veel het improviseren verwisseld met slordige vormgeving - en kwam ook de tekst in het algemeen de bondigheid tekort, die cabaret zijn grote kracht geeft.   Het was jammer dat deze groep niet in de lijn van de Nouvelle Vague een eigen gezicht toonde, doch in geestesgesteldheid aansloot bij wat de groten uit radio- en cabaretwereld hebben voor te zetten.   Dat was ook nauwelijks te vermijden waar alle teksten door Kees v. Kooten moesten worden geschreven. Hij had talrijke aardige tekstvondsten gedaan, maar een zekere eenzijdigheid - voornamelijk gericht tegen de superlatievenstijl in de reclame - werd toch niet buiten de deur gehouden. Wim de Bie was de meest markante kracht van het groepje met de ietwat houdingloze slungelachtigheid waarmee hij b.v. aardig een legerpredikant en een hopman parodieerde, al was de tekst ook hier weer niet zo sterk, dat men voortdurend in de mening kon verkeren dat het ook werkelijk een parodie was. Conferencier Kees van Kooten zal zich moeten realiseren, dat de manier van vertellen zeker zo belangrijk is als wat hij te vertellen heeft. De overige medewerkenden Marjolein Kuysten, Joop van Keeken en Jan Hulsbergen kweten zich naar vermogen van hun taak.

 

Terug naar Bibliografie