Foto's: Niels van der Hoeven   Rotterdam - Een grotere erkening van de factor toeval zou volgens Heer Kooten, één van de directeuren van het Simplisties Verbond, wel eens de belangrijkste voorwaarde kunnen zijn voor herstel van de Nederlandse economie.   Immers, aldus Heer Kooten, "geen mens weet het zeker. Ook de economen niet. Dus waarom niet?"   In een vurig betoog, dat werd aangehoord door enkele honderden economie-studenten aan de Erasmus Universiteit in Rotterdam, pleitte hij vervolgens voor "overheidssteun aan bedrijven met beginletter A tot en met M."   Een bedrijf als Philips, Heer Kooten erkende het ruiterlijk, valt dus buiten dit subsidieplan. "Maar, ach," stelde hij zijn aandachtige publiek gerust, "mocht het niet lukken, dan kan men dus altijd nog de bedrijven met een N tot en met Z van subsidie voorzien."   Samen met zijn mededirecteur, Heer Bie, was hij op uitnodiging van de Economische Faculteitsvereniging Rotterdam naar de Erasmus Universiteit gekomen. teneinde de academische gemeenschap de leer van het simplisme bij te brengen. Sterker nog; zij zouden de economie TOETSEN aan het simplisme en wel onder Boerhaave's motto "Eenvoud is het kenmerk van het ware".   Gelukkig heeft een technische ploeg van de NOS het gehele gastcollege - onder de titel "Beter een nate vinger aan de hand, dan tien in de lucht — op de beeldband vastgelegd. En de belangrijkste fragmenten daar uit worden morgenavond in de door de VPRO beschikbaar gestelde zendtijd van het Simplisties Verbond uitgezonden.   Na enkele ontspannende grapjes - Heer Kooten: "Wij slijmen altijd eerst even. Aan de Vrije Universiteit maken wij meestal een grapje over Ajax.",- stelde Heer Bie in zijn indrukwekkende rede dan ook onomwonden dat Nederland behoorlijk in de puree zit. "En", zo voegde hij er onheilspellend aan toe, "de economen weten het zelf niet meer".   Na ampele overwegingen wees Heer Bie het jaar 1964 aan als het jaar waarin "alles was begonnen fout te gaan:" De loonexplosie, het leed geen twijfel.   De spreker zag dientengevolge ook maar één (simplistiese) oplossing voor de malaise waarin ons land verkeert; stabilisatie van de lonen. Een suggestie die bij het aandachtig luisterend studentenvolkje vrijwel geen reacties losmaakte; Dat leidde tot dit dialoogje:   Heer Bie: "Wat nu? Ik hoor geen boe-geroep?"   Heer Kooten: "Maar ook geen hoera, Heer Bie!"   Heer Bie: "Dat betekent dan dat het Marxisme nog niet is toegetreden tot de Erasmus Universiteit."   Beide directeuren van het Simplisties Verbond erkenden de noodzakelijkheid van een economisch model en namen vervolgens drie vaak gebruikte modellen onder de loep:   = de ontbijtkoek van Heer Peereboom (AVRO's Televiziermagazines medewerker E. Peereboom, door Heer Bie omschreven als hoogleraar in de economische debilisatie aan de open hoge school van Hilversum).   = de rookworst van Heer Heertje (hoogleraar aan de Vrije Universiteit van Amsterdam en sinds kort ook aan de Technische Hoogeschool te Delft), en   = de pot pindakaas van Heer Pen (hoogleraar aan de Rijksuniversiteit te Groningen).   Heer Bie en Heer Kooten kwamen er echter niet uit. Aan elk model schortte wel het een en ander. Zo kon Heer Bie moeilijk ontbijtkoek verdragen. Dat spul bleef altijd aan zijn verhemelte kleven. En van rookworst was het een nadeel dat hij altijd in de rook, dus op de tocht hing, terwijl niemand er voor in kon staan dat we niet met z'n allen het loodje zullen leggen. Bij Pens model, de pot pindakaas, is het risico aanwezig dat op een kwade dag onverwacht het deksel eraf zal vliegen. Bespiegelingen die Heer Kooten deden concluderen: "tegenover de behoeften staan nu eenmaal van huisuit dus beperkte middelen. En de jonge econoom is inu eenmaal geen Johnny Dusbaba. Daar helpt geen lieve Heertje aan."   Het Simplisties Verbond had daarom maar besloten om zelf met een aanbieding van enkele gespecialiseerde simplificaties te komen. "Maar haast u," aldus Heer Kooten, "want de aanbieding is tijdelijk."   Met name met de Veluwe bleek spoed geboden; voordat die wordt gekwalificeerd als "milieu" zou daar, teneinde alle werkloze bouwvakkers weer aan een baantje te helpen, een Toren van Babel moeten verrijzen "to end all toren van Babels".   En terwille van de spreiding der werkgelegenheid poneerden de Heren Kooten en Bie hun plan voor een Monumenten Uitleendienst; in het kader van dit project zou de Groningse Martinitoren bijvoorbeeld best kunnen worden afgebroken en, pak weg, in Amersfoort weer kunnen worden opgebouwd.   Heer Kooten: "De mensen in Amersfoort zouden misschien best eens wat langer naar die toren willen kijken. "De Amersfoortse Kei zou dan voor een paar jaar naar de Rotterdamse Coolsingel kunnen verhuizen, terwijl de Euromast - Heer Kooten: "Daar bent u toch al lang op uitgekeken." - vervolgens het stadsbeeld van Groningen zou kunnen gaan versterken. Afbraak en opbouw van de hier genoemde monumenten zouden honderden mensen jarenlang aan het werk kunnen houden.   Het gastcollege van de twee directeuren van het Simplisties Verbond - dat bijna nog culmineerde in een nieuw conflict, ditmaal over de vraag wie van hen beiden nog een vraag had voor de rondvraag - werd besloten met de opwekking alle aangedragen suggesties eens nader te beschouwen. Dit alles onder het motto ': "Studeer met vlag en wimpel! Maar, houd het simpel!"

 

Terug naar Bibliografie