Gisteravond heeft Lurelei in haar kleine theater aan de Leidsekade de eerste voorstelling gegeven van het nieuwe cabaretprogramma "Wie is bang voor Lurelei". Na een wat grauw begin werd het in de loop van de avond steeds beter. In de eerste plaats dank zij Jasperina de Jong, die door haar stem en manier van voordragen van nummers als "mevrouw De Bruin", "In een republikeinse kapsalon" en "Op één been kun je niet lopen" stukken aanstekelijke satire maakte. Direct na haar verdient Guus Vleugel met bewondering genoemd te worden. Hij heeft vrijwel alle teksten geschreven. Hij bezit zowel het wantrouwen en het observatievermogen, die hem in oude onderwerpen nieuwe breekbare kanten doen zien, als het talent om zijn kritiek licht en doeltreffend onder woorden te brengen. Dat is een geluk, want Lurelei is een cabaret dat het in de eerste plaats van de teksten moet hebben, en niet van aankleding, regie of acteren.   De teksten zijn over het algemeen droog-spottend van toon, over Claus, happenings, generatie-verschil, standsverschil ("Ons soort mensen en uw soort mensen"), gelegenheidsconversatie. Hij laat zich zelden gaan in uitbundigheid — behalve bij het uitstekende slotnummer "Amusement" — in het sentiment van de liedjeszanger over liefde, natuur en vroeger, of in de afgezaagde grappen met verbasterde dialecten en vreemde talen. Zijn terrein is daardoor beperkt. Bovendien bezitten Eric Herfst — hoe verrassend hij zijn onbewogen, egale manier van praten ook telkens weer tot een kwaliteit weet te maken — Maria Lindes, Kees van Kooten en John Lanting niet het vermogen om alleen al door hun stem en door de rest van hun aanwezigheid op het toneel de aandacht vast te houden. Zwakgeschreven nummers vallen daardoor bij Lurelei, tenzij Jasperina de Jong ze voor haar rekening neemt, snel door de mand (zoals "Over psychologie gesproken," "Voetbalpolitiek" en "Pro en anti"). Maria Lindes en Kees van Kooten hebben de twee grote verdiensten, dat zij behoorlijk kunnen zingen en dat zij zich niet leuker proberen voor te doen dan zij zijn. John Lanting heeft meer pretentie. Dat valt de ene keer (in "Happening-Hein" bijvoorbeeld) beter uit dan de andere.   Een groot deel van het succes van "wie is bang voor Lurelei?" was te danken aan de muziek van Ruud Bos, die door Peter Bark welluidend en bescheiden werd gespeeld.   "Wie is bang voor Lurelei" zeggen (v.l.n.r.) Eric Herfst, Kees van Kooten, Maria Lindes, Jasperina de Jong en John Lantink in hun programma dat gisteravond in Amsterdam in première ging

 

Terug naar Bibliografie