Gorredijk — Het Amsterdamse cabaretgroepje Lurelei zie je in het Noorden niet zo vaak. Een paar jaar geleden kwamen Eric Herfst en de zijnen nog wel eens naar Drachten, maar daar schijnt het nu niet meer te kunnen. En voor de rest blijft de kennismaking hier beperkt tot een vluchtig optreden bij een bijzondere gelegenheid. Dinsdagavond was Lurelei evenwel in Gorredijk.   De toeschouwers voor wie het een vernieuwde kennismaking met Lurelei was, moesten om te beginnen een beetje wennen aan de nieuwe gezichten van Maria Lindes, John Lanting, Kees van Kooten en pianist Peter Bark. Ben Rowold en Frans Halsema, de medewerkers van het eerste uur, zijn verdwenen, en ook Sylvia de Leur en Leen Jongewaard mist men node. Vorige week heeft Maya Bouma er onverwachts de brui aan gegeven. Van de oude groep zijn alzo alleen Eric Herfst en zijn vrouw Jasperina de Jong overgebleven.   Eerste maal   Wie Lurelei heeft zien optreden in het intieme theatertje aan de Leidsekade moet bovendien wennen aan zo'n grote zaal als die van Skâns, waar het fijne werk niet altijd tot zijn recht komt. Maar goed, ze waren er. Wat Gorredijk betrof nog wel voor de eerste keer. En laat het nu meteen een première zijn. Geen officiële natuurlijk, die is donderdag a.s. in Amsterdam. Maar zoals dat steeds meer gebruikt wordt, werd het nieuwe programmma "Wie is bang voor Lurelei" even uitgeprobeerd "in de provincie."   Mooie teksten   Lurelei heeft nu ook weer een mooie verzameling scherpe, spitsvondige of alleen maar gekke teksten, veelal afgestemd op wat in het westen van het land in het centrum van de belangstelling staat. Enige kennis van zaken van wat er zich op het Leidseplein en rondom het lieverdje een provocerende happenings en wat dies meer zij afspeelt, is een vereiste. En van het bestaan van zekere dagbladen en hun vaste inhoud moet men ook wel weet hebben. Daarover doet Lurelei bij voorkeur venijnig. Maar wat ons nationaal beroert (het huwelijk, de actie) krijgt van Lurelei ook ruimschoots zijn gerak.   Eric Herfst heeft wel eens een groter aandeel in het programma gehad. En hij ontbreekt geheel als pantomimespeler, waarmee hij vorige jaren altijd voor een hoogtepunt zorgde. Lurelei had in Gorredijk nog niet de beschikking over een programma. Wie de teksten gemaakt heeft blijft tot donderdag kennelijk een geheim. Maar het optreden was een verkwikking.   Het slot werd gevormd door een prachtige parodie op de programma's, die onder de benaming amusement op het televisiescherm worden gebracht. Tussen het eerste nummer na de pauze en het laatste zit amper een half uur. Het lijkt er op, dat Lurelei gisteravond een paar dingen heeft weggelaten. De presentatie van het programma was nog niet perfekt.

 

Terug naar Bibliografie